Albert Camus (1913-1960) was een Franse filosoof, schrijver en journalist die bekendstaat om zijn ideeën over het absurdisme. Hij geloofde dat het leven inherent zinloos is en dat mensen geconfronteerd worden met een “absurde” situatie: de wens om betekenis te vinden in een wereld zonder betekenis. Dit idee werkte hij uit in zijn essays, zoals “Le Mythe de Sisyphe”, waarin hij het verhaal van Sisyphe, de mythische figuur die veroordeeld is om voor eeuwig een rotsblok tegen een berg op te duwen, gebruikt als metafoor voor het menselijk bestaan.
Camus vond dat hoewel het leven geen objectieve zin heeft, mensen toch moeten proberen hun eigen betekenis te creëren door authentiek te leven. Hij verzet zich tegen zowel religie als nihilisme, en benadrukt dat men de absurde realiteit moet accepteren en zich daartegen moet verzetten door een leven van integriteit en moed. Zijn romans, zoals “L’Étranger” en “La Peste”, verkennen deze thema’s door personages te tonen die worstelen met existentiële vragen.
Camus wordt vaak geassocieerd met het existentialisme, maar hij distantieerde zich van deze stroming, vooral van de meer pessimistische aspecten. Zijn werk benadrukt de menselijke vrijheid, morele verantwoordelijkheid en de waarde van opstand tegen onrecht en zinloosheid. Camus won in 1957 de Nobelprijs voor Literatuur.